Od 1921 roku na wodach jeziora Dąbie zaczęły lądować hydroplany na trasie z Berlina do Królewca, a następnie do Rygi. Rok później ustanowiono regularne połączenia pasażerskie. W 1924 roku powstało przedsiębiorstwo Stettiner Flughafen GmbH a na terenach komunalnych rozpoczęto budowę lotniska w Dąbiu, według projektu architekta Gustawa Fabriciusa1. 
Granice lotniska wyznaczały obecne ulice: Gryfińska, Hangarowa, Eskadrowa oraz Przestrzenna. W części wschodniej lotniska oraz wzdłuż ul. Przestrzennej wykonano szereg kanałów wodnych, chroniących pasy startowe, położne 1 m n.p.m przed zalaniem wodami jeziora. Odwadnianie dodatkowo wspomagała stacja pomp ulokowana przy ul. Przestrzennej. Prace trwały do 1926 roku, a oficjalne otwarcie lotniska miało miejsce 21 czerwca 1927 roku. Wykonano wówczas trawiastą płytę lotniska z dwoma pasami o długości 900 i 760 metrów. W części zachodniej powstał szereg 8 budynków hangarowych, ustawionych na obrzeżach dziedzińca w kształcie otwartego od strony wschodniej prostokąta.
W latach 30-tych XX w. dyrektor budowlany Bernhard Reichow wykonał szkice projektowe zagospodarowania lotniska wodnego i lądowego w Dąbiu.
Od 1931 roku na lotnisku w Dąbiu odbywały się loty szybowców, w ramach lotów szkoleniowych organizowanych wcześniej na lotnisku w Krzekowie. Grupa szybowcowa liczyła 15-20 osób. Pilotów szkolili Fritz Salefsky, Willi Schäfer i Heinz Wallischek.
Pierwszy dwuosobowy szybowiec powstał już w 1928 roku pod nazwą Vogel Greif, zbudowany przez fabrykę samochodów Stoewer-Werke. Fabryka Stoewera dostarczyła również samochód do wyciągu linowego szybowców. W dniach 10-11 grudnia 1932 roku Szczecińskie Towarzystwo Sportu Lotniczego zorganizowało zawody szybowcowe dla Prowincji Pomorskiej, w których uczestniczyły 43 szybowce. W dniach od 18 czerwca do 2 lipca 1939 roku szczecińscy piloci szybowców uczestniczyli w locie na trasie Freiburg-Szczecin Dąbie.
W 1939 roku główny hangar pokryto barwami maskującymi. Lotnisko nie zostało uszkodzone podczas działań wojennych, jednakże cała infrastruktura była rozmontowana i wywieziona lub rozszabrowana. Główne hangary były nie uszkodzone, natomiast zniszczeniu uległy budynki pomocnicze po zachodniej stronie lotniska.
Po wojnie hangar przy Przestrzennej 8-10 przeznaczono na siedzibę Aeroklubu Szczecińskiego.
Pierwszymi samolotami aeroklubu były CSS-13, kopie samolotu Polikarpow PO-2, produkowane w Polsce. W latach 70-tych XX w. aeroklub zatrudniał 3 instruktorów szybowcowych, 3-4 samolotowych oraz ośmiu mechaników. W 1998 roku Aeroklub Szczeciński kupił z 95% bonifikatą od Skarbu Państwa działkę na lotnisku w Dąbiu. Dwa lata później oddał część terenu spółce, która miała prowadzić negocjacje z deweloperem zainteresowanym inwestycją na lotnisku. Wówczas magistrat nakazał aeroklubowi zwrot bonifikaty, gdyż uznał że bonifikata przeznaczona była na rozwój działalności. Sąd przyznał racje magistratowi i nakazał spłatę 300 tys. zł. Do dziś dług ten osiągnął wysokość 1,1 mln złotych. W styczniu 2014 roku komornik wystawił na sprzedaż sprzęt aeroklubu. Aeroklub dysponuje samolotem Antonow AN-24, który wykorzystywany jest do skoków spadochronowych oraz dla lotów osób, które chciałyby zobaczyć Szczecin z lotu ptaka.
tekst autorstwa Marka Łuczaka
